Zodra het over de mienskip gaat geeft Leeuwarden niet thuis.

Leeuwarden is in 2018 Culturele hoofdstad van Nederland. Naar goed gebruik heeft zoiets een thema en voor Leeuwarden is dat “mienskip” vrij vertaald de gemeenschap. 

We moeten het met elkaar doen vinden ze in Leeuwarden. Dat niet alleen het is zelfs een kernwaarde. Typisch zo’n thema waar je niet over moet praten maar vooral moet doen. Practice what you preach.

Ik woon nu een jaar of tien in Zuiderburen een wijk aan de rand van Leeuwarden. Een wijk omsloten door water. Dat water wordt als belangrijk ervaren door de gemeente, zo belangrijk dat is besloten om een brug aan te leggen onder de invalsweg naar Leeuwarden. Die weg loopt langs de wijk. Met de komst van die brug is de weg een paar meter omhoog gekomen. Dat heeft effect op geluidoverlast en effect op lichtoverlast.

Een paar maanden geleden kwam er iemand langs de deur om te vragen of ik een petitie wilde tekenen. De mensen die dicht langs de weg woonden hadden dankzij de ingreep zoveel overlast dat ze hadden besloten om er iets aan te doen. 

De vraag in was eenvoudig “kan er iets van een aarden wal of misschien een bossage langs de weg komen om de geluid en licht hinder wat terug te dringen”. De wijk had voor de uitvoering van het plan zelf geld in kas. Een redelijke vraag en makkelijk uitvoerbaar.

Om een lang verhaal kort te maken, de gemeente wil niet meewerken. Dat kan natuurlijk maar de motivatie is opvallend. 

De bossage zou het zicht vanaf de weg op de woonwijk wegnemen. Dat moest ik even op me in laten werken, de wijk is kennelijk een visitekaartje van de stad. Ambtenaren die zelf geen last hebben van overlast vinden het zicht vanuit de auto op een woonwijk belangrijker dan het welzijn van de bewoners. Mooi stukje mienskip denk ik dan.